Toekomstplannen en verder onderzoek

Volgens de meta-analyse van Merchant, Goetz, Cifuentes, Keeney-Kennicutt, & Davis (2012) mist er bij de meeste studies omtrent leereffectiviteit van virtual reality in onderwijs concrete statistische informatie. Er is momenteel al wat onderzoek naar effectiviteit en meestal komen hier wel positieve resultaten uit, toch staat er steeds op het einde van de artikels dat verder onderzoek met andere en grotere steekproeven en valide meetinstrumenten nodig zijn. Meestal draait het onderzoek ook rond één virtual reality applicatie, terwijl er heel veel van dezelfde aard bestaan (Wu, Lee, Chang & liang, 2013; Cheng & Wang, 2011). Onderzoekers zouden ook op zoek moeten gaan naar de additieve waarde van virtual reality. Als ze kunnen aantonen wat deze innovatie meer kan bieden dan de traditionele manier van lesgeven, gaan meer docenten geneigd zijn de innovatie in hun lessen te implementeren (Wu, Lee, Chang & liang, 2013; Cheng & Wang, 2011). Verder onderzoek naar effectiviteit bij virtual reality in het hoger onderwijs is dus nodig (Cheng & Wang, 2011; Toh, Miller & Simpson, 2015).

Er worden steeds veel voordelen genoemd bij virtual reality die te maken hebben met de leeruitkomst. Er wordt echter heel weinig gezegd of leren met behulp van VR gemakkelijker is voor de leerling dan leren op de traditionele manier (Freina & Ott, 2015). Verder is er ook weinig te vinden om de studenten zelf voor te bereiden op het gebruik van technologie in de lessen. Nochtans zijn dit vaardigheden die heel belangrijk zijn voor later, zeker in een steeds veranderende en digitaliserende wereld (European Commission, 2014).

Een ander hiaat is dat er bijna geen begeleiding, workshops of bijscholing te vinden zijn om docenten te ondersteunen bij het gebruik van virtual reality in de lessen. Dit is nochtans essentieel voor de lesgever om deze onderwijsinnovatie op gepaste wijze te kunnen implementeren in de les. De grote verscheidenheid aan apps, apparatuur en software maakt het moeilijk om hier individueel mee aan de slag te gaan (European Commission, 2014; Cheng & Wang, 2011).

Er mist ook onderzoek naar hoe de docent feedback kan geven bij het gebruik van virtual reality, aangezien de student zelfstandig te werk gaat is controle en evaluatie moeilijk. Feedback zou nog meer ingebed moeten worden wanneer men een virtual reality app ontwikkelt (Merchant, Goetz, Cifuentes, Keeney-Kennicutt, & Davis, 2012). Volgens Hattie & Timperley (2007) heeft feedback een enorme impact op het leerproces. Daarom is het ook belangrijk dat dit niet uit het oog verloren wordt en dat docenten voldoende geinformeerd worden over hoe ze op een effectieve manier feedback kunnen geven bij deze onderwijsvorm.